Dilini bilmediğim bir ülkede gibiyim. Su gibi… Son otobüs saati gibi… İçimin nasıl yandığını anlatamıyorum. Sanki kayboldum…
Cüzdanım pasaportum kayıp. Sağım solum yok… Belki dövülmüşüm. Üstelik kan kusmuşum… Sanki koşmuşum kan ter içinde. Son anda adımımı atmışım da karaya, ayağımı bastığım toprak ayrılmış anakaradan… Huzurum, soluklandığım evim… herşey paramparça…
