Benim için artık bir hayal kahramanına dönüştün. karanlıksın. Şiddetlisin… yıkıcısın… Bencilsin, senden başka hiç bir şeyi solumama izin vermiyorsun. Öyle gözlerimin içindesin...
Diyordum ki… Beni sana getiren, beni sende unutturan nedenleri bombalamak gerek. Sonra bir hayal kahramanına dönüştün sen. öyle birden… birden karanlık bir kuyudan çıkıp geldin, yosun tutmuştu gözlerin… yeşildi… gözlerim unuttu seni... yoksun… varsın da. Ama niçin kayboluyor tenin, ellerin ben uzanınca… ama niçin içinden geçebiliyorum öylece şeffaf... Şeffaf ve karanlık… Yani bir kuyu yine, sesimi bana bağışlayan. Bir kuyu yine sesimi reddeden… Ben bilmiyorum bilmiyorum. Kuyu… Sadece adını haykırınca sesimi geri veren… ben bilmiyorum… kafamda sanki tüm bunlar… Diyordum ki bu nedenleri bombalamak gerek. kayboluyorsa ellerin, gözbebeklerin…
Yakaladım seni… seni hınzır... yakaladım seni... yoksun ki... kafamdasın… ben uydurdum seni. ben uydurdum böyle seni sevmeyi... ben uydurdum, parmak uçlarındaki alevi, bembeyaz gülümsemeni, ben uydurdum diyorum ihanetini... Gözbebeklerin . Yosundu onlar… Yani bu nedenleri bombalamalı diyorum. yosunu ve en beyazı bombalamalı... Kurtulmalı senden, sen duygusundan… bak yine bir kuyu… kafamda… bu beyni uçurmalı… bu beyni uçurmalı ama bir kuyu yine. Bir kuyu ve bir hayal kahramanı ve bir de kuyunun bana geri verdiği adın… sonra sinekler… sinekler…
