ben bazen sadece dururum. katatonik bi duruş. omuzlarımın üstünde dünya var baş niyetine. herşey o kadar karmaşık, o kadar içiçe ki... elim tutmaz, kolumu kaldıramam. bi takatsizlik ki hem nasıl... dururum öyle. bi de şu gırtlağımdaki ibrahimin bıçağı olmasa, belki hafiflerdi. birazcık belki bisbirazcık besbelki... iştahsızlık ama öyle ekmekle suyla değil ki... havayla hevesle... hevese baktım da güneş geldi niçin? ben güneşi niçin yakmam hiç bir cümlemde...
morcheeba dinleyin bazı bazı ama enjoy the rıde. ben çoktandır dinlemiyorum. ben çoktandır kimseyi dinlemiyorum. belki şarkılar unutmaklı tedaviler için bir buluştu da biz bilemedik...
zarif bişiyler var. zarif ama sert. hani kırmak hoyrattır, bence... de incitmek sanki daha az acırmış gibi, ve acıtırmış... şimdi tepetaklak bir dünya ben eminim. incitmekle incinmek toplu iğne ucu, cam kıymığı... sanki naif şeylerin hikayesi daha keskin. sızı gibi... ince zarif bununsonunanoktakoymakistemiyorum
