Bir rüyanın tortusu aslında günüme kalanlar. Sebebini biliyorum. Ben şimdi çekip gitsem… Gitsem… gitsem. Ama nasıl istiyorum yıkmayı, oldurduğum bişiyleri. Dinamitle patlatılan binalar gibi. Bahardan mı aşktan mı bu huzursuzluk hiç bilemem ama kundaklamalı sanki her şeyi.
Uçurumlar artık intiharı çağırmıyor ya da boşluk hissini ve uçurtmaları. Uçurum, bir olamama hali. Kendini “tek” ve “bir” edecek olana kavuşamama hali. Artık inandım, uçurum bir eski yara ve kapanırsa Allah imkanı. Kavuşursa uçurum diğer yarısına, o bir ve tek olana varma ihtimali…
…Ama düzen bozulur. Mümkünsüzlük Allahsız…
Ben şimdi bir rüya aldım ya senin gözlerinden. Gördüklerim hangimizi yanıltır?
