Bir binanın tepesine çıkarsın ve bırakırsın kendini
boşluğa. Sen yükselir yükselir, uzay boşluğuna fırlatırsın kendini. Onlar yere çakıldın
zannederler. Hayatla ilişkini bitirirsin; seni çürüten tüketen herhangi bir
ilişkiyi bitirir gibi, yani kesip alır gibi kangren bir yarayı… onlar “intihar”
derler. Bu dünyanın kapısını çarpıp çıkmak gibidir, bir binadan atlamak. Kapıyı
çarpma şiddetini yere çakılma şiddetin belirler. Belki ilaçla intihar edenler,
sen uykudayken sessizce hırsız gibi terk edenlerdir kendi hayatını, evini, bu dünyayı… Kapıyı
usulca açıp, çıkıp giderler… ki sen sessiz sedasız gitmeyi de denedin...
Bugün çarpıp çıktın o kapıdan. Bunu düşününce canım yanıyor.
Sana sormak istediğim tek bir soru var aklımda. Yok. Buruşturma
hemen suratını “neden yaptın” demeyeceğim… Paxil kullandın mı? iyi geliyo çünkü o.
ah be mesut...
ah be mesut...
...
ahhh be...
