makul bitişler koyuyor insana en çok, evlat acısı gibi...
biz seninle aynı kurşunun yaraladığı iki ayrı yaralıyız artık.
ben hep nedenlerini sordum, hep açıklamaya çalıştım o nedenleri kendime. allah biliyor, nasıl özlediğimi. ve seni nasıl da senden öte sevdiğimi...
evet sen yokken daha da zorlaşıyor, rakı içerken zorlaşıyor... ama gülerken en çok. birlikte gülmeliydik biz hep. biz hep seninle çok eğleniyorduk evet. ve hep çok dibe vuruyorduk... oturup durduk yere, birbirimizi aşık ediyorduk tanımadığımız adamlara. bak bunu hiçbir arkadaşımız anlayamadı, hep kızdılar bize. ama iyiydik ya biz öyle, yetiyordu... delilikler yapıyorduk. ne çok şarkı söyledik avaz avaz, sarhoş sokaklarda, ne çok dans ettik. ne büyük kavgalar ettik, birinin bize sevgili olmadığımızı hatırlatması gerekiyordu hep. burada gülümsüyorum, mayhoş...
dostluklarda hep, birbirini tamamlar ya insanlar. böyle tasvir edilir bu gibi ilişkiler. biz hiç tamamlamadık birbirimizi. aynıydık. böyle şeyler bir savaş değil elbette ama kaybeden taraf büyüyor, bunu kendimden biliyorum. artık yoluma seninle değil, yaramla devam edeceğim...
canım, bir çift koca kara gözlüm, serçe kardeşim benim. insanlar eskir, yollar, şehirler, eşyalar... izi kalır kiminin. bundan böyle ben bu ize gözüm bakacağıma yemin ederim.
http://www.youtube.com/watch?v=PHKSif-sPng
