Zamansız giden babayla, sevgisini hiç
göstermeyen baba arasında pek fark yoktur aslında. İkisi de doldurulamaz
boşluklar bırakır çocukların hayatında…
5 Mart 2012 Pazartesi
babasız çocuklar korosu
Uçurum kenarında büyüyen ağaç gibidir
babasız çocuklar. Uçurumun boşluğuna savrulucam diye bir türlü kök salamazlar
hayata. Babasının sevgisi bir gölge gibi düşmezse insanın üzerine, deliksiz bir
uyku yasaktır ona. Her sabah korkuya bulanmış bir kalple günaydın derler
yaşama. Hani bazen uykunun arasında sıçrayıp da uyanırız ya, hayatın içinde de
bir çok kez irkilir baba şefkatinden mahrum kalmış çocuklar. Ellerinden hep bir
şeyler alınacakmış gibi yaşarlar, kaybetme korkusu bir deri gibi yapışmıştır
üstlerine. Bu yüzden hazırlıksız yakalanırlar bütün sağanaklara. Üşümeleri
bundandır. Çok sıkı
tutarlar kendilerine uzanan eli. Bazen acıttıklarının farkına varmazlar.
Bırakıp gitmesinden korkarlar o elin. Çünkü daha başlarken hayat çok şey
çalmıştır onlardan.
