Hayatımın yası… Solan mevsimim.
İçimdeki mıh. Kalbimdeki har…
Adağımdır ağaran saçlarım, senindir al.
Bu bendeki kağıt kesiği…
Bu bendeki gün batımı…
Açamayan çiçek…
Küskün çocuklar…
Ve göğün bütün yağmurları hatırandır, al.
Şimdi yetim bir dünyadır, denizini özleyen martılar…
Kök saldım yokluğuna. Beni ancak bir ağaç anlar. -Hasretle nasıl başa çıkar ağaçlar?..
Ya denizler, nasıl ağlar?..
Ah bu bendeki sonbahar…
Bu bendeki kırık dal… kanımda solan kırmızı, kirpiklerimde kar, hasretindir yar…
Hiç olmazsa rüyalarımda sar…
