hep eyüp'ü andım da hiç hızır'ı anmadım. sabırda ve yarada hep eyüp oldum da, bir hızır'ı çağırmayı akıl edemedim. çağırsam gelicekti belki. ve bissürü bissürü bişiy hiç olmamış olucaktı... ben seni sevmeye devam edicektim belki. belki iyi niyetlerim bana kalacaktı, hala umuttan yapılma bir cevheri saklıycaktım göğsümde... ve belki eyüp sabrı dilenmiycektim, şimdi mezarımın başında...
bir kelebek kanadını çırpsa... yahut bir çocuk üflese ilk yaşgünü mumunu en güzel dilekleriyle... bir kibrit çakılsa hatta, cigara tellendirmek için... o kibritin alevi... alazı... öyle bir "rüzgar yetecek ha itti beni, ha itecek... uçurumun kenarındayım hızır"
